Komunikimi është bartje (transferim) e informatave dhe ideve prej dërguesit deri te pranuesi me qëllim që pranuesi ta kuptojë atë. Komunikimi gjen aplikim në të gjitha fazat e qeverisjes, veçanërisht gjatë udhëheqjes. Nuk është e tepërt të thuhet se funksioni i komunikimit bën lidhshmërinë e aktiviteteve organizative. Pa marrë parasysh nëse bëhet fjalë për familje apo organizatë afariste, bartja e informatave prej një personi te tjetri është tejet i nevojshëm. Komunikimi paraqet këmbim të informacioneve midis dy a më shumë njerëzve ose grupeve për realizimin e kuptimit të ndërsjellë.
Komunikimi paraqet procesin në të cilin informatat barten nga një person te tjetri. Në esencë paraqet bartjen (transferimin), pranimin dhe kuptimin e të dhënave, sinjaleve ose informatave. Komunikimi është proces i kalimit të informacionit dhe i kuptimit të tij nga një burim te tjetri, të cilit i paraprin qëllimi i shfaqur në formë të një mesazhi që duhet përçuar nga një burim në një drejtim të caktuar.
Rëndësia e komunikimit
Termi komunikim është mjaft i rëndësishëm dhe mjaft kompleks. Shumë njerëz e kanë përdorur komunikimin që t’i përshkruajnë bashkëveprimet me njerëzit e tjerë. Televizioni, radioja, dhe gazetat përcillen si mjete të komunikimit, ndërsa telefoni dhe kompjuteri quhen aparate komunikimi. Fatkeqësisht, komunikimit nuk i jepet shumë rëndësi, ndërkohë që ai është një veprimtari komplekse. Mënyra që ne kuptohemi dhe flasim me njëri-tjetrin në punë është përcaktuesi kryesor për suksesin e një organizate.
Nëse komunikimi është i dobët zvogëlon efikasitetin dhe krijon inat, mosbesim, cinizëm etj. Aktivitetet e komunikimit e plotësojnë aktivitetin ditor të punës së menaxherit. Një analizë e kohës së harxhuar në komunikim tregon se 10% e kohës harxhohet në shkrim, 15% në lexim, 35% në bisedë dhe 40% në dëgjim. 1
Pavarësisht nga rëndësia e komunikimit, shumica e menaxherëve të kompanive më të mëdha e pranojnë që ata nuk harxhojnë shumë kohë në komunikim me punëtorët. Shumë autorë me kohë e kanë kuptuar rëndësinë e komunikimit. Cester Bernard e ka shqyrtuar komunikimin si mjet të lidhjes midis njerëzve për të arritur në cakun e përbashkët. Ai në librin e tij “Funksionimi i ekzekutivit” shkruan se një organizatë pune është e përbërë nga njerëz që janë të aftë të komunikojnë me njëri- tjetrin, të cilët shërbejnë me dëshirë dhe janë të bashkuar për realizimin e qëllimeve dhe detyrave të përbashkëta.
Udhëheqja kërkon informata në lidhje me atë se ç’ndodh në organizatë. Menaxheri i cili nuk e lëshon zyrën e tij dhe që mbështetet në kanalet komunikuese formale mund të ndodhet në pozitë që të pranojë vetëm ato informata, të cilat ia dorëzojnë punëtorit dhe që janë të volitshme. Që ta shmangin këtë izolim menaxherët duhet t’i plotësojnë kanalet komunikuese formale me kanalet joformale.
Tomas Petersi dhe Robert Uatermani kanë vërejtur se në kërkimet e tyre për rezultate më të mira të menaxherëve, duhet ta praktikojnë atë që quhet “qeverisje me shëtitje përreth”. Mendohet se menaxherët do t’i përmirësojnë kanalet komunikuese joformale duke shëtitur nëpër organizata.
Hulumtimet që janë bërë në 500 ndërmarrje tregojnë se udhëheqësit kalojnë pak kohë me udhëheqësit e rangut më të ulët. Profesori Henri Mincberg, i cili është marrë me këtë problematikë ka vërejtur se në organizatat e mëdha të ashtuquajturat “shëtitje përreth” nuk gjejnë praktikë dominuese. Menaxherët kalojnë kohë të madhe me njerëzit që janë në rangun e tyre. Megjithatë, gjatë shëtitjes përreth menaxherët mund të marrin informata, të cilat nuk mund t’i marrin me kanalet komunikuese formale.
Përmblodhi dhe përshtati :
www.studentet.mk
