Niveli i dytë i të biseduarit me vetveten tonë dhe ibashkëkomunikimit me të është më i mirë sesa niveli paraprak, pasi që në këtë nivel njeriu veçse fillon t’i thotë vetes së tij se duhet të ndryshojë, por çdo herë e shton prapa kësaj edhe lidhësen “POR” në kuptimin negativ dhe pesimist të saj…
Për fat të keq kjo fjalë bëhet shkaktare që t’i fshijë të gjitha ato sinjale pozitive që njeriu ka filluar t’ia dërgojë vetvetes së tij në kërkim të ndryshimit.
Prej këtyre formave do të sjellim disa shembuj , siç janë:
- Unë dua të humb peshë, por nuk mundem!
- Unë dua të heq dorë nga duhani, por kam frikë se do të shtoj në peshë si rezultat i kësaj!
- Unë dua të zgjohem herët në mëngjes, por kam frikë se sëmurem nga të ftohtit!
- Nëse unë të them ty se ti je i mrekullueshëm, por… Çka do të të vije në mendje?…
Me siguri se do të të vijnë mendime negative dhe ndjenja pesimiste, pasi që fjala “POR” çdo herë e fshin fjalinë që është përdorur para saj, apo e kthen atë në trajtën mohore. Kështu që njeriu porosinë që do e ruaj në mendjen e tij dhe në kujtesën e tij të brendshme, pas përdorimit të “POR” çdo herë do ta ketë në formë negative, pra çdo herë do të jetë “Unë nuk mundem…”.
Pra, fjalën “POR” njerëzit zakonisht e përdorin për të ikur nga marrja e vendimeve. Prandaj, pas fjalës “Unë mundem” dhe “POR” çdo herë ka një lloj frike dhenjë lloj pasigurie që e pengon njeriun të arrijë cakun e tij dhe e privon atë nga realizimi i qëllimeve dhe synimeve të tij.
Dr. Ibrahim el-Fekij
STUDENTET.MK
