Në fakultetin e filologjisë gjatë ligjerimit të tij , një profesor psikologjie ecte ndërsa mësonte parimet e menaxhimit të stresit në një auditor të mbushur me studentë.
Morri dhe ngriti ngriti një gotë me ujë, të gjithë prisnin që do t’u bëhej pyetja tipike “A është gota gjysmë bosh apo është gjysmë plot?”. Në vend të kësaj, me një buzëqeshje në fytyrën e tij, profesori pyeti: “Sa e rëndë është kjo gotë me ujë që po mbaj?”
Studentët bërtisnin përgjigje të përafërta që dallonin mes vete vëtem për disa gram.
Ai u përgjigj: “Nga këndvështrimi im, pesha absolute e kësaj gote nuk ka rëndësi. Gjithçka varet nga sa kohë e mbaj. Nëse e mbaj për një ose dy minuta, është mjaft e lehtë. Nëse e mbaj për një orë rresht, mund të më dhemb pak krahu nga pesha e gotës. Nëse e mbaj atë për një ditë drejt, krahu ka të ngjarë të ngërthehet dhe të ndjehet plotësisht i mpirë dhe i paralizuar, duke më detyruar të hedh gotën në dysheme. Në secilin rast, pesha e gotës nuk ndryshon, por sa më gjatë e mbaj, aq më e rëndë bëhet për mua.”
Ndërsa klasa tundi kokën në shenjë dakordësie, ai vazhdoi: “Stresi dhe shqetësimet tuaja në jetë përngjajnë shumë si kjo gotë me ujë. Mendoni për ta për një kohë dhe asgjë nuk ndodh. Mendoni për to pak më gjatë dhe filloni të keni dhimbje në shpirtin tuaj. Mendoni për to gjatë gjithë ditës dhe do të ndiheni plotësisht të mpirë dhe të paralizuar – të paaftë për të bërë asgjë tjetër derisa t’i lëshoni ato.
Kjo histori jep disa mësime dhe mençuri të vlefshme rreth menaxhimit të stresit dhe jetës:
- Pesha e shqetësimeve tona: Historia na mëson se stresi, shqetësimet dhe ngarkesat në jetën tonë janë si gota e ujit që mban profesori. Pesha e tyre absolute mund të mos ndryshojë, por sa më gjatë t’i mbajmë, aq më të rëndë ndihen. Kjo metaforë na kujton se kohëzgjatja dhe intensiteti i përqendrimit tonë në problemet tona mund t’i bëjë ato të duken gjithnjë e më të rënda.
- Lëshimi: Morali qendror i tregimit ka të bëjë me rëndësinë e lëshimit. Ashtu si profesori duhet të lëshojë përfundimisht gotën e ujit për të shmangur shqetësimin fizik, ne duhet të mësojmë të çlirojmë shqetësimet dhe streset tona për të ruajtur mirëqenien tonë mendore dhe emocionale. Mbajtja e tyre për një kohë të gjatë mund të çojë në paralizim të plotë shpirtërorë.
- Efekti kumulativ i stresit: Historia nënvizon se si stresi mund të grumbullohet me kalimin e kohës. Nëse i lejojmë shqetësimet tona të dominojnë vazhdimisht mendimet tona, ato mund të çojnë në shqetësime fizike dhe emocionale. Është një kujtesë e rëndësisë së adresimit dhe zgjidhjes së faktorëve stresues përpara se ata të bëhen dërrmues.
- Bilanci dhe menaxhimi i kohës: Historia në mënyrë indirekte thekson nevojën për ekuilibër në jetë. Ne duhet ta ndajmë kohën dhe energjinë tonë mendore me mençuri dhe të mos lejojmë që shqetësimet tona të na konsumojnë. Menaxhimi efektiv i kohës dhe prioritizimi mund të na ndihmojë të parandalojmë që stresi të bëhet paralizues.
- Vetëkujdesi dhe kujdesi për veten: Praktikimi i vetëdijes dhe vetë-kujdesit janë thelbësore për menaxhimin e stresit. Njohja kur stresi po bëhet i rëndë dhe ndërmarrja e hapave për ta lehtësuar atë është thelbësore për mirëqenien tonë. Ashtu si profesori e kuptoi nevojën për të ulur gotën me ujë, ne duhet të pranojmë kur duhet të “ulim” shqetësimet tona dhe të kujdesemi për veten.
Në përmbledhje, historia na inkurajon të jemi të ndërgjegjshëm për peshën e shqetësimeve tona, të heqim dorë kur është e nevojshme dhe të menaxhojmë stresin në mënyrë efektive për të mbajtur një jetë të shëndetshme dhe të ekuilibruar. Na kujton se mënyra se si i perceptojmë dhe i trajtojmë problemet tona mund të ndikojë ndjeshëm në mirëqenien tonë të përgjithshme.
Përgatiti dhe përmblodhi:
WWW.STUDENTET.MK
