Aplikimi i inxhinierisë mekanike mund të shihet në arkivat e shoqërive të ndryshme të lashta dhe mesjetare. Gjashtë makinat e thjeshta klasike (një makinë e thjeshtë është një pajisje mekanike që ndryshon drejtimin ose madhësinë e një force. Në përgjithësi, ato mund të përkufizohen si mekanizmat më të thjeshtë që përdorin avantazhin mekanik për të shumëzuar forcën), ishin të njohura në Lindjen e Afërt të lashtë. Rrota, së bashku me mekanizmin e rrotës dhe boshtit, u shpik në Mesopotami (Iraku i sotëm) gjatë mijëvjeçarit të 5 -të p.e.s.
Makinat praktike më të hershme me ujë, rrota e ujit dhe mulliri, u shfaqën për herë të parë në Perandorinë Perse, në atë që tani janë Iraku dhe Irani, në fillim të shekullit të 4 p.e.s.
Gjatë epokës së artë Islame (shekulli 7 deri në 15), shpikësit muslimanë dhanë kontribute të jashtëzakonshme në fushën e teknologjisë mekanike. Al-Jazari, i cili ishte njëri prej tyre, shkroi librin e tij të famshëm të pajisjeve gjeniale në 1206 dhe paraqiti shumë modele mekanike. Al-Jazari është gjithashtu personi i parë i njohur që krijoi pajisje të tilla si crankshaft (është një bosht i drejtuar nga një mekanizëm manivelë, i përbërë nga një seri manivela në të cilat janë bashkangjitur shufrat lidhës të një motori, është një pjesë mekanike në gjendje të kryej një shndërrim midis lëvizjes reciproke dhe lëvizjes rrotulluese) dhe camshaft (është një objekt rrotullues zakonisht i bërë nga metali, i cili shndërron lëvizjen rrotulluese në lëvizje reciproke, përdoret në motorët me djegie të brendshme ), të cilat tani formojnë bazat e
Përgatiti dhe përshtati:
WWW.STUDENTËT.MK
