Një djalë i ri udhëtoi në Japoni për në shkollën e një instruktori të famshëm luftarak. Kur arriti në Dojo, atij u takua me instruktorin dhe ai iu drejtua.
“Çfarë dëshironi nga unë?” pyeti mjeshtri i akademisë së arteve marciale.
“Dëshiroj të jem studenti juaj dhe të bëhem karateisti më i mirë në vend. Sa kohë duhet të stërvitem?”” tha djali.
“Të paktën dhjetë vjet,” u përgjigj mjeshtri.
“Dhjetë vjet është një kohë shumë e gjatë,” tha djali.
“Po sikur të ushtroja dy herë më shumë se të gjithë studentët tuaj të tjerë?”
“Njëzet vjet atëhere” u përgjigj mjeshtri.
“Njëzet vjet! Po sikur të ushtroj ditë e natë me gjithë mundin tim?”
“Tridhjetë vjet,” ishte përgjigja e mjeshtrit.
“Si ka mundësi që sa herë që të them se do të punoj më shumë, ti më thua se do të duhet më shumë për të arritur qëllimin tim?” tha djali.
Mjeshtri ia ktheu: “Përgjigja është e qartë. Kur ke një sy vazhdimisht të fiksuar në destinacionin tënd, të mbetet vetëm një sy me të cilin mund të gjesh rrugën për në destinacion, dhe kjo të merr më shumë kohë…”
Kjo histori jep disa urtësi dhe morale të thella:
- Durimi dhe këmbëngulja: Historia thekson rëndësinë e durimit dhe këmbënguljes në arritjen e qëllimeve të dikujt. Djali i ri është i etur për t’u bërë karateisti më i mirë, por mjeshtri thekson nevojën për një periudhë të gjatë dhe të përkushtuar stërvitore.
- Punë e palodhur dhe përkushtim: Përgjigja e mjeshtrit ndaj propozimeve të djalit nxjerr në pah idenë se arritja e përsosmërisë kërkon punë të palodhur dhe përkushtim të palëkundur. Nuk bëhet fjalë për të punuar më shumë për një periudhë më të shkurtër, por për përpjekje të qëndrueshme për një periudhë të zgjatur.
- Të respektuarit e udhëtimin: Analogjia e mjeshtrit për rrezikun e të paturit njërin sy vazhdimisht të fiksuar në destinacion simbolizon rëndësinë e të qenit i pranishëm në udhëtim dhe jo vetëm të fiksimit te qëllimi përfundimtar. Procesi i të mësuarit dhe i rritjes është po aq i vlefshëm sa edhe arritja përfundimtare.
- Cilësia mbi sasinë: Këmbëngulja e mjeshtrit për rritjen e numrit të viteve, pavarësisht premtimeve të djalit për të punuar më shumë, nënvizon idenë se cilësia e përpjekjes ka më shumë rëndësi se sasia. Nuk ka të bëjë me kohën e shpenzuar, por thellësinë dhe sinqeritetin e praktikës.
- Të mësosh nga më të mençurit: Të ndëgjuarit e djalit ndaj përgjigjeve të mjeshtrit shërben si një kujtesë se ndonjëherë, rruga më e mençur kërkon mirëkuptim dhe mësim nga udhëzimet e atyre që zotërojnë mençuri dhe përvojë më të madhe.
- Përulësia në të mësuar: Gatishmëria e djalit për të qenë student dhe për të mësuar nga mjeshtri pasqyron virtytin e përulësisë në kërkimin e dijes dhe aftësisë. Pavarësisht nga talenti apo ambicia e dikujt, gjithmonë ka vend për rritje dhe mësim nga të tjerët.
- Balanci në ambicie: Historia inkurajon gjetjen e një ekuilibri midis ambicies dhe praktikave të procesit të të mësuarit. Ai paralajmëron kundër humbjes së vëmendjes ndaj hapave të nevojshëm për të arritur qëllimin përfundimtar, duke u fokusuar më shumë se sa ka nevoj në synimin e fundit.
- Të kuptuarit e udhëtimit: Përgjigjet e mjeshtrit sugjerojnë se të kuptuarit e udhëtimit, me të gjitha sfidat dhe nuancat e tij, është vendimtar për zotërimin e vërtetë. Nuk ka të bëjë vetëm me arritjen e destinacionit, por me të kuptuarit e rrugës së ndjekur.
Në përgjithësi, kjo histori jep mësime të përjetshme rreth virtyteve të durimit, përkushtimit, përulësisë dhe urtësisë së thellë që qëndron në të kuptuarit e udhëtimit drejt përsosmërisë.
Përgatiti dhe përmblodhi:
WWW.STUDENTET.MK
